5 Simple Techniques For بیماری لوپوس در بچه ها
5 Simple Techniques For بیماری لوپوس در بچه ها
Blog Article
به عنوان مثال داروهای ناپروکسن و ایبوپروفن که می توانند: التهاب را کاهش دهند.
کالج آمریکایی روماتیسم شناسی با برنامه دسته بندی شده سعی کرده تا تشخیص لوپوس را تایید کند.
آسیبهای بیماری لوپوس محدود به موارد جسمانی نمیشود. سایکوز یکی از اختلالات روانی به شمار میرود که به عنوان یکی از علائم لوپوس در نظر گرفته میشود.
بیماری لوپوس سیستماتیک باعث بروز درد در ناحیه قفسه سینه میشود. درد شدید و اغلب تیز، در ناحیه یا نواحی خاصی از قفسه سینه است.
به سوالات پزشکی در این بخش پاسخ داده نمیشود . از ارسال پیام های تبلیغاتی در این بخش خودداری نمایید .
در میان تستهای تشخیصی لوپوس، تصویربرداری قفسه سینه هم وجود دارد.
برخی افراد بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری هستند و مواردی مانند عفونتها، مصرف برخی داروها یا حتی تماس با نور خورشید میتواند بروز بیماری را تحریک کند. درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد و هدف از درمان، کنترل علائم و محدود شدن میزان آسیب وارده به ارگان ها و بدن می باشد.
فشار خون بالا را کنترل کنند و از مشکلات کلیوی پیشگیری کنند.
حتی اگر استرس بر روی شرایط شما تاثیری نداشته باشد، اما استرس هیجانی میتواند باعث بدتر شدن آن شود. یاد بگیرید که چگونه هر بیماری لوپوس خطرناک تره یا روماتیسم گونه استرس را در زندگی خود مدیریت کنید. می توانید از تکنیک های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن استفاده کنید و یا با خانواده و دوستان خود صحبت کنید. از گروه های پشتیبانی نیز می توانید بهره ببرید.
قطع مصرف سیگار و کاهش وزن نیز منجر به نتایج بسیار بهتری می شود. همچنین ورزش منظم به سلامتی مفصل و کاهش وزن کمک می کند.
اگر عوامل دیگری باعث افزایش خطر کلی شما شوند، پزشک در مورد تجویز داروهای ضد التهابی احتیاط عمل خواهد کرد، به عنوان مثال: سیگار کشیدن
گاهی اوقات تحت اثر این بیماری، التهاباتی در مغز ایجاد می شود. که عوارض آن می تواند باعث سردرد، مشکلات ذهنی مانند از دست دادن حافظه یا ضعیف شدن تمرکز، تشنج، مننژیت یا حتی کما شود.
مطالعات نشان داده که در خانوادههایی که دوقولوهای همسان به لوپوس مبتلا هستند، احتمال ابتلای دوقولوهای دیگر هم به این بیماری وجود دارد. البته همچنان احتمال سالم بودن پسرها بیشتر از دخترهاست.
این روش موثر است؛ زیرا حتی وقتی که هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود، باز هم می توان بیماری را تشخیص داد.